MPEG

MPEG,

zbiór norm określających sposoby kompresji ruchomego obrazu i dźwięku, oprac. przez zespół Moving Picture Experts Group (stąd nazwa normy), w ramach Międzynar. Organizacji Normalizacyjnej (ISO) i Międzynar. Komisji Elektrotechnicznej (IEC);

obraz i dźwięk zostają przetworzone na postać cyfrową i poddane kodowaniu (przetwarzanie analogowo-cyfrowe) oraz kompresji (kompresja danych), a w przypadku kiedy dźwięk towarzyszy obrazowi są ze sobą synchronizowane. Kompresja obrazu wykorzystuje fakt, że kolejne ramki (następujące po sobie pojedyncze nieruchome obrazy) niewiele się od siebie różnią; można więc zapisać (korzystając np. ze standardu JPEG) tzw. ramkę referencyjną, a dla następujących po niej ramek zapisywać jedynie różnice w stosunku do ramki referencyjnej. W zależności od systemu kodowania i rodzaju kompresji rozróżnia się: MPEG-1 — umożliwiający przesyłanie obrazu i towarzyszącego mu dźwięku z szybkością do 1,5 Mbit/s, stosowany przy rejestracji obrazu o rozdzielczości telew. i dźwięku na nośnikach opt. (CD-ROM), dyskach wielokrotnego zapisu i dyskach magnetoopt. oraz taśmach magnet. o jakości VHS; MPEG-2 — umożliwiający przesyłanie danych z szybkością powyżej 4 Mbit/s, stanowiący podstawowy standard kodowania i kompresji obrazu dla telewizji cyfrowej, dysków DVD i w zastosowaniach multimedialnych; obecnie coraz częściej stosuje się standard MPEG-4, określający wiele różnych sposobów kodowania, dla różnych szybkości przesyłania, używany np. przy przesyłaniu filmów przez Internet. Przy zapisie i odczycie (do kompresji i dekompresji) strumieni danych stosuje się kodeki, np. dla MPEG-4 kodeki DivX i XviD. Jeden ze standardów kompresji dźwięku ze zbioru MPEG jest znany jako MP3.