Kodowanie

Encyklopedia PWN

[ang.],

enkoder,

urządzenie lub układ elektroniczny realizujący proces kodowania;

[łac.],

telekom. proces fiz. polegający na oddziaływaniu pewnego przebiegu wielkości fiz., zw. sygnałem modulującym, na inny przebieg (modulowany), zw. też falą nośną, w wyniku czego uzyskuje się przebieg zw. sygnałem zmodulowanym.

przetwornik analogowo-cyfrowy, przetwornik A/C,

układ elektroniczny, zwykle scalony, przeznaczony do przeprowadzania operacji przetwarzania analogowo-cyfrowego.

transkrypcja

[łac. transcriptio ‘przepisywanie’],

genet. proces syntezy RNA, podczas którego na matrycy DNA jest syntetyzowana komplementarna nić RNA;

Unicode

[jụ:nıkə^ud; ang.],

inform. sposób kodowania znaków, równoważny z międzynarodowym standardem ISO/IEC 10646, zapewniający możliwość reprezentowania znaków we wszystkich używanych systemach pisma, zarówno alfabetycznych, jak i ideograficznych (ujednolicony zestaw znaków chińskich, japońskich i koreańskich), a także powszechnie używanych symboli muzycznych, matematycznych i piktogramów — obecnie w sumie ok. 39 tys. znaków;

geny nieciągłe,

geny składające się z sekwencji kodujących (egzonów) i sekwencji nie kodujących (intronów);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>