Głoski

Encyklopedia PWN

labializacja
[łac. labium ‘warga’],
], w fonetyce opisowej — udział warg w artykulacji danej głoski, zazwyczaj jako cecha istotna samogłoski typu [o u y] i in.;
lambdacyzm
[łac. < gr.],
wada wymowy polegająca na wymawianiu głoski l zamiast głoski r.
z puntu widzenia fonetycznego to głoska, której artykulacja polega na przepływie powietrza nad osią symetrii języka bez przeszkód, które powodowałyby chwilowe wstrzymanie przepływu bądź powstanie szumu;
sonoranty
[łac.],
sonorne spółgłoski,
w niektórych typach terminologii fonetycznej — klasa obejmująca dźwięczne głoski nosowe, boczne drżące oraz głoski uderzeniowe.
aliteracja
[łac. ad litteram ‘do głoski’],
powtórzenie początkowych głosek lub zespołów głoskowych w kolejnych wyrazach, przeważnie w zakresie jednego zdania lub wersu
allofon
[gr. állos ‘inny’, phōné ‘dźwięk’],
językozn. głoska jako element zbioru, którym jest fonem;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia