Całka
Encyklopedia PWN
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
geometria hiperboliczna, geometria Łobaczewskiego, geometria Bolyai–Łobaczewskiego,
historycznie pierwsza geometria różniąca się od geometrii euklidesowej, wprowadzonej w starożytności; można ją zdefiniować jako geometrię przestrzeni Riemanna o stałej krzywiźnie ujemnej i otwartych geodezyjnych (geodezyjna).
zbiór formalnie nieskończonej liczby kopii układu fiz. (o zdefiniowanym stanie makroskopowym), z których każda opisuje inny stan mikroskopowy układu (mikrostan);
mat. liczby a i b występujące w zapisie całki oznaczonej 
, będące końcami przedziału całkowania.
, będące końcami przedziału całkowania.
integraf
przyrząd do całkowania graficznego, rodzaj integratora;
[łac.-gr.],
integrator elektroniczny, w którego działaniu wykorzystuje się zjawisko Millera;
