Całka
Encyklopedia PWN
najprostszy model stosowany w teorii magnetyzmu opisujący układ klas. spinów (momentów magnet.) umiejscowionych w węzłach sieci krystalicznej;
telekom. nieliniowy element (podzespół) akustoelektroniczny z akustyczną falą powierzchniową (akustoelektronika), umożliwiający takie przetworzenie 2 elektr. sygnałów, podanych na wejścia k., w którego wyniku powstaje sygnał elektr. opisany całką splotu funkcji przedstawiających przebiegi sygnałów wejściowych;
mat. nieosobliwa krzywa płaska opisana równaniem y2 = x3 + ax + b, przy czym nieosobliwość krzywej sprowadza się do założenia, że wielomian x3 + ax + b nie ma pierwiastków wielokrotnych, co można też wyrazić warunkiem 4a3 + 27 b2 ≠ 0.
Laplace 
, ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
francuski matematyk, astronom i fizyk; największy uczony końca XVIII i początku XIX w..
[laplạs]
Pierre Simon de , ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
Laplace’a przekształcenie, transformacja Laplace’a,
mat. przekształcenie całkowe, które funkcji zmiennej rzeczywistej f(t) przyporządkowuje funkcję zmiennej zespolonej F(z): 
, gdzie f(t) jest funkcją określoną na półprostej (0, +∞) — p.L. jednostronne, lub 
, gdzie f(t) jest określona na całej prostej (tzn. −∞ < t < +∞) — p.L. dwustronne.
matematyk francuski;
