studnia

studnia,

urządzenie do pobierania wody podziemnej, a także do obniżania poziomu wody gruntowej;

powszechnie znana jako urządzenia do indywidualnego poboru wody; stosowana także do poboru wody w systemach wodociągowych i w przemyśle.

Studnie kopane były spotykane już we wszystkich krajach starożytnych; są wykonywane jako pionowe szyby, obudowane (obecnie betonowymi kręgami) w sposób dostosowany do warunków gruntowych; wykonane w skałach nie wymagają najczęściej obudowy; głębokość studni (najczęściej 5–15 m) zależy od głębokości zalegania warstw wodonośnych; pobór wody odbywa się za pomocą drągów z wiadrami, żurawi, kołowrotów. Studnie wiercone są powszechnie używane od XIX w., dzięki rozwojowi techniki wiertniczej. Pierwsze otwory służące do ujmowania wody wywiercono we Francji w XII w., w prowincji Artois, stąd nazwa studni wierconych — studnie artezyjskie. Prostym typem studni jest studnia wbijana (studnia z filtrem wbijanym), stosowana w gruntach piaszczystych, o wysokim poziomie wody gruntowej; woda jest najczęściej pobierana za pomocą pompy kolumienkowej (studnia abisynka). Przy przechodzeniu przez grunty spoiste muszą być stosowane studnie wiercone; woda jest pobierana za pomocą pomp ssących lub ssąco-tłoczących (pomp głębinowych w studniach głębinowych, pobierających wodę z głębokości nawet kilkuset m). Studnie badawcze są stosowane np. w celu pomiaru prędkości przepływu wody, głębokości zwierciadła wód podziemnych.

Studnia abisyńska, służy do czerpania wody z płytkich warstw wodonośnych (do 7 m)