• Abramow-Newerly Jarosław, ur. 17 V 1933, Warszawa,
    syn Igora Newerlego, dramatopisarz, satyryk;
  • Abramowicz Ludwik, ur. 5 VII 1879, Moskwa, zm. 9 III 1939, Wilno,
    działacz biblioteczny, historyk drukarstwa;
  • Abramowicz Szalom Jaakow, pseud. Mendele Mojcher Sforim, ur. 20 XI 1836, Kopyl k. Mińska, zm. 8 XII 1917, Odessa,
    pisarz żydowski, tworzący w języku hebrajskim, później także w jidysz;
  • Abramowiczówna Zofia, ur. 14 VI 1906, Wilno, zm. 29 V 1988, Warszawa,
    filolog klasyczny;
  • Abratowski Jerzy, ur. 22 IV 1929, Lwów, zm. 1 II 1989, Los Angeles,
    kompozytor i pianista;
  • abrewiatura
    [łac. abbrevio ‘skracam’],
    książka:
  • Abry
    [abrị]
    Léon, ur. 6 III 1857, Antwerpia, zm. 6 XI 1905, tamże,
    belgijski malarz, rysownik i grafik;
  • abrys
    [niem.],
    staropolski termin używany na określenie planu, zarysu, rysunków odręcznych i szkiców;
  • absens carens
    [łac.],
    nieobecny traci, nieobecny sam sobie szkodzi.
  • Absil Jean, ur. 23 X 1893, Bon-Secours k. Péruwelz (prow. Hainaut), zm. 2 II 1974, Bruksela,
    kompozytor belgijski;
  • absolucja
    [łac.]:
  • muzyka wolna od treści poet.-lit., nie obarczona programem lit. lub aluzjami pozamuz. zawartymi np. w tytule utworu, w przeciwieństwie do muzyki programowej;
  • zdolność muzyczna, polegająca na rozpoznawaniu wysokości dźwięków bez konieczności porównywania z wysokością już znaną.
  • językozn. proces historycznojęzykowy polegający na wchłonięciu (całkowitym lub częściowym) morfemu przez morfem sąsiedni i powodujący przesunięcie granicy między formantem a podstawą słowotwórczą (perintegracja),
  • Abstraction-Création
    [apstraksją̣ kreasją̣; fr.] Wymowa,
    międzynarodowa grupa artystów, utworzona 1931 w Paryżu przez A. Herbina i G. Vantongerloo;
  • abstrakcja
    [łac.],
    pot. pogląd, twierdzenie oderwane od rzeczywistości, nieodpowiadające rzeczywistemu stanowi rzeczy, wyprowadzone z pewnych z góry przyjętych założeń;
  • odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu (w kompozycjach malarskich, rzeźbiarskich, graficznych) różnorodnymi formami geometrycznymi.
  • odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu (w rzeźbie, malarstwie i grafice) formami nieregularnymi, sugerującymi kształty organiczne.
  • abstrakcjonizm
    [łac.],
    → abstrakcyjna sztuka.
  • abstrakcyjna sztuka, abstrakcjonizm,
    termin określający sztukę nieprzedstawiającą świata rozpoznawalnych przedmiotów, oderwaną od obrazowania rzeczywistości;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia