• miasto w woj. mazow. (pow. żyrardowski), nad Pisią (prawy dopływ Bzury);
  • Wisliceny Dieter, ur. 13 I 1911, Regułówka (niem. Regulowken) k. Węgorzewa, zm. 27 II 1949, Bratysława,
    niemiecki funkcjonariusz służby bezpieczeństwa, SS-Hauptsturmführer (1944);
  • kryptonim operacji o charakterze militarnym i represyjnym na Rzeszowszczyźnie i południowej Lubelszczyźnie, przeprowadzonej V–VII 1947 w celu likwidacji działalności struktur Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) i Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN);
  • najdłuższa rzeka w Polsce i druga pod względem wielkości dorzecza (po Newie) w zlewisku Morza Bałtyckiego;
  • miasto w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w Beskidzie Śląskim, nad Wisłą i jej potokami źródłowymi Czarną Wisełką i Białą Wisełką oraz potokiem Malinka, przy granicy z Czechami.
  • miesięcznik geogr.-etnogr., wyd. 1887–1905 oraz 1916–17 i — jako organ Pol. Tow. Etnologicznego — 1922 w Warszawie, m.in. pod redakcją A. Gruszeckiego, J. Karłowicza, E. Majewskiego;
  • legendarny książę Wiślicy z IX w., bohater opowieści o Helgundzie i Walgierzu Wdałym.
  • Wisław II, data ur. nieznana, zm. 29 XII 1302,
    książę rugijski od 1260, wnuk ks. wschodniopomor. Świętopełka II;
  • m. w północno-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, nad Zat. Wismarską (Zat. Meklemburska).
  • wispel, winspel,
    dawna pruska jednostka miary pojemności ciał sypkich;
  • w. gminna w woj. małopol. (pow. myślenicki), nad potokiem Krzyworzeka (prawy dopływ Raby);
  • Wisznu
    [sanskr. wiṣ ‘przenikać’],
    jeden z 3 gł. bogów hinduizmu (oprócz Śiwy i bogini Dewi).
  • jedna z 3 gł. religii hinduskich, za gł. boga uznaje Wisznu, opiera się na własnych pismach kanonicznych i na tradycji Wed.
  • Wiszowaty Andrzej, ur. 1608, zm. 1678,
    wnuk Fausta Socyna, myśliciel, działacz rel. i pisarz;
  • satrapa Partii i Hyrkanii w VI w. p.n.e., → Hystaspes.
  • jedno z większych plemion na południowych obszarach późniejszej Polski;
  • strategiczna operacja zaczepna w ramach zimowej ofensywy Armii Czerwonej, realizowana 12 I–7 II 1945 siłami 1. Frontu Białoruskiego (dca marsz. G. Żukow; w składzie Frontu 1. armia WP, w drugim rzucie 2. armia WP i I Korpus Pancerny) oraz 1. Frontu Ukr. (dca marsz. I. Koniew) przeciwko niem. Grupie Armii „A” (dca gen. J. Harpe, od 17 I gen. F. Schörner); od 26 I –– przeciw Grupie Armii „Środek”; w wyniku o.w.-o. zostały wyzwolone spod okupacji niem. ziemie pol. między Wisłą a Odrą (m.in. Warszawa 17 I) oraz opanowane przyczółki na Odrze, stanowiące obszary wyjściowe do operacji berlińskiej.
  • Wiślany, Zalew, ros. Wislinskij zaliw,
    płytka zatoka Morza Bałtyckiego, oddzielona Mierzeją Wiślaną od Zat. Gdańskiej, połączona z otwartym morzem stale pogłębianą Cieśn. Pilawską;
  • Wiślański Tadeusz, ur. 5 IV 1931, Myszyniec, zm. 15 I 1989, Poznań,
    archeolog;
  • m. w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w Dolinie Nidy, na l. brzegu rzeki, w Nadnidziańskim Parku Krajobrazowym;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia