wiślano-odrzańska operacja

wiślano-odrzańska operacja,

strategiczna operacja zaczepna w ramach zimowej ofensywy Armii Czerwonej, realizowana 12 I–7 II 1945 siłami 1. Frontu Białoruskiego (dca marsz. G. Żukow; w składzie Frontu 1. armia WP, w drugim rzucie 2. armia WP i I Korpus Pancerny) oraz 1. Frontu Ukr. (dca marsz. I. Koniew) przeciwko niem. Grupie Armii „A” (dca gen. J. Harpe, od 17 I gen. F. Schörner); od 26 I –– przeciw Grupie Armii „Środek”; w wyniku o.w.-o. zostały wyzwolone spod okupacji niem. ziemie pol. między Wisłą a Odrą (m.in. Warszawa 17 I) oraz opanowane przyczółki na Odrze, stanowiące obszary wyjściowe do operacji berlińskiej.

w wyniku o. w.-o. zostały wyzwolone od okupacji niem. ziemie pol. między Wisłą a Odrą (m.in. Warszawa 17 I) oraz opanowane przyczółki na Odrze, stanowiące obszary wyjściowe do operacji berlińskiej.