zgrzewanie

zgrzewanie,

proces trwałego łączenia materiałów topliwych, gł. stopów metali i tworzyw sztucznych, przez podgrzanie brzegów łączonych części do stanu ciastowatego i dociśnięcie wzajemne łączonych przedmiotów w miejscu z.

W zależności od sposobu nagrzewania łączonych elementów rozróżnia się zgrzewanie: ogniskowe (kowalskie, kuźnicze), elektr. oporowe (prądem przemiennym lub stałym), udarowe, indukcyjne, dyfuzyjne (wykorzystujące dyfuzję nagrzanych materiałów), termokompresyjne, ultradźwiękowe, zgniotowe, wybuchowe, płomieniowe, termochem., łukiem wirującym oraz tarciowe (zgrzewanie części rozgrzanych przez tarcie). Najbardziej jest rozpowszechnione elektryczne z. oporowe, które ze względu na sposób otrzymania i kształt zgrzeiny (miejsca połączenia elementów) dzieli się na: punktowe (łączenie w wielu punktach np. blach na zakładkę), garbowe, liniowe, zwarciowe (silny docisk zgrzewanych elementów) oraz iskrowe. Zakres zgrzewania oporowego jest bardzo szeroki: zgrzewanie punktowe stosuje się np. w produkcji samochodów, samolotów, wagonów kol. i galanterii metal., zgrzewanie garbowe — w produkcji samochodów, lodówek, zgrzewanie liniowe — do wytwarzania zbiorników cienkościennych i rur, zgrzewanie zwarciowe oraz iskrowe do łączenia szyn kol., prętów zbrojeniowych, ogniw łańcuchów, obręczy kół rowerowych. Urządzenie do zgrzewania nazywa się zgrzewarką. Zgrzewanie ogniskowe było znane już w starożytności; w średniowieczu zgrzewanie stosowano przy wytwarzaniu stali damasceńskiej.