wodociąg

wodociąg,

zespół urządzeń i budowli inżynierskich służących do zaopatrywania ludności i przemysłu w wodę — w wymaganej ilości, o wymaganej jakości i pod wymaganym ciśnieniem, o każdej porze.

W skład w. wchodzą: ujęcia wód, stacje uzdatniania wody, pompownie, zbiorniki wodociągowe, przewody przesyłające wodę naturalną z ujęcia do stacji uzdatniania lub wodę uzdatnioną ze stacji uzdatniania do zbiorników lub do sieci wodociągowej, sieć wodociągowa i wewn. instalacje wodociągowe doprowadzające wodę uzdatnioną z sieci wodociągowej do punktów czerpalnych w budynkach. Instalacje wewn. obejmują przewody, punkty czerpalne, wyposażenie techn. (zawory odcinające, regulujące, urządzenia zabezpieczające, wodomierze, ciśnieniomierze), urządzenia do podnoszenia wody (hydroforowe urządzenie) i niekiedy uzdatniania. Nie zawsze występują w w. wszystkie wymienione elementy. W staroż. Egipcie, Palestynie, Syrii, Grecji, Kartaginie i Rzymie wodociągi (grawitacyjne) doprowadzały wodę przewodami kutymi w skałach i akweduktami z odległych źródeł górskich do większych miast; 97 r. p.n.e. wodociągi do Rzymu dostarczały ok. 200 tys. m³ wody dziennie. Na ziemiach pol. pierwsze wodociągi wybudowano we Wrocławiu (1272), Poznaniu (1282) i w Mydlnikach pod Krakowem (1286).