sieć wodociągowa

sieć wodociągowa,

element wodociągu, będący układem przewodów wodociągowych podziemnych (niekiedy prowadzonych nad powierzchnią terenu), rozprowadzających wodę na pewnym obszarze i dostarczających ją do wewn. instalacji wodociągowych.

Zadaniem s.w. jest dostarczanie uzdatnionej wody do wewn. instalacji wodociągowych i zapewnienie wody do celów przeciwpożarowych. Ciśnienie wody w s.w. nie powinno być niższe niż 0,20 MPa ze względu na wymagania przeciwpożarowe. Obiekty o znacznej wysokości (np. wieżowce) są zaopatrywane w wodę przez wewn. instalacje wodociągowe wyposażone w urządzenia hydroforowe lub pompy, umieszczane zwykle na najwyższych kondygnacjach. Na s.w. składają się przewody i wyposażenie techn., tj. zasuwy, hydranty itp. W s.w. wyodrębnia się układ przewodów magistralnych dostarczających wodę do przewodów rozdzielczych i układ przewodów rozdzielczych dostarczających wodę do wewn. instalacji wodociągowych i punktów czerpalnych. Rozróżnia się: s.w. pierścieniową (zamkniętą, obwodową, obiegową) — która jest najbardziej niezawodna i zapewnia najlepszy rozkład ciśnienia wody, lecz jest najdroższa, s.w. rozgałęzioną (otwartą, promienistą) i s.w. pierścieniowo-rozgałęzioną (mieszaną); ze względu na przeznaczenie s.w. dzieli się na: komunalną, przem. i przeciwpożarową; ze względu na rodzaj i zasięg obsługiwanej tzw. jednostki osadniczej s.w. dzieli się na: miejską, wiejską i osiedlową. W s.w. są używane gł. przewody żeliwne, stalowe, azbestowo-cementowe (nie stosowane obecnie do wody pitnej), z tworzyw sztucznych — poli(chlorku winylu) i polietylenu. W starych s.w. obserwuje się wtórne zanieczyszczenie wody.