warstwa wierzchnia

warstwa wierzchnia,

technol. w inżynierii materiałowej warstwa powstała na wyrobie w wyniku działania czynników zewn. (nacisku, zmian temperatury, czynników chem., elektr. i in.) związanych z obróbką tego wyrobu;

obejmuje fizycznie czystą powierzchnię materiału (powierzchnia, fiz. , chem. ), z którego jest wykonany wyrób, i rozciąga się w głąb materiału do powierzchni umownej, stanowiącej granicę zmian struktury materiału wywołanych obróbką (warstwy powierzchniowe, rys.); część materiału poniżej powierzchni umownej jest zw. rdzeniem; struktura i właściwości w.w. zależą gł. od rodzaju procesów, którym poddano wyrób (np. w celu nadania mu kształtu i określonych właściwości fizykochemicznych), w tym od obróbki powierzchniowej (inżynieria powierzchni); grubość w.w., związana również z rodzajem obróbki, wynosi od kilku nm do kilku mm.