sieciowanie polimerów

sieciowanie polimerów,

procesy polegające na utworzeniu makrocząsteczek o przestrzennej trójwymiarowej strukturze.

Może polegać na: 1) reakcji polimeryzacji cząsteczek, które zawierają więcej niż 2 reaktywne grupy funkcyjne; wytworzone polimery są nierozpuszczalne i nietopliwe, pod działaniem rozpuszczalników pęcznieją; 2) reakcji niewielkich wielofunkcyjnych cząsteczek prowadzącej do wytworzenia usieciowanych polimerów o dużej gęstości, charakteryzujących się dużą wytrzymałością mech., odpornością na rozpuszczalniki org. i in. agresywne chemikalia; 3) łączeniu się liniowych nieusieciowanych makrocząsteczek poprzez poprzeczne mostki (wulkanizacja). Przykłady: wulkanizacja kauczuków np. siarką, nadtlenkami oraz sieciowanie żywic alkidowych tlenem w powłokach lakierowych; sieciowanie nienasyconych żywic poliestrowych w wyniku inicjowanej nadtlenkami lub fotochemicznie kopolimeryzacji rodnikowej ze styrenem; sieciowanie radiacyjne (w którym wykorzystuje się promieniowanie jonizujące) polietylenu.