wulkanizacja
proces technol. polegający na sieciowaniu kauczuku (sieciowanie polimerów) w celu przekształcenia go w gumę;
[łac.],
wulkanizacja
Encyklopedia PWN
proces prowadzi się przeważnie w temperaturze 140–180°C, stosując środki wulkanizujące (najczęściej siarkę) i w obecności przyspieszaczy wulkanizacji, często pod zwiększonym ciśnieniem; w. polega na łączeniu się liniowych nieusieciowanych makrocząsteczek kauczuku poprzez poprzeczne mostki, np. siarkowe; otrzymuje się produkt elastyczny w szerokim zakresie temp., o większej niż kauczuk nieusieciowany wytrzymałości na rozciąganie, lepszej odporności na działanie rozpuszczalników itp. Proces w. kauczuku (naturalnego) wynalazł 1839 Ch. Goodyear.
