rosyjska szkoła formalna
 
Encyklopedia PWN
rosyjska szkoła formalna,
kierunek w badaniach lit., powstały w Rosji podczas I wojny świat. w kręgu badaczy wywodzących się ze stowarzyszenia nauk. OPOJAZ i Moskiewskiego Koła Lingwistycznego;
stanowił opozycję wobec pozytywist. tradycji lit.-nauk. oraz metod genetycznych; szukał oparcia w doświadczeniu poet. ros. futuryzmu; pod teoret. wpływem futuryzmu pozostawał radykalny nurt rosyjskiej szkoły formalnej, którego przedstawicielami byli B. Eichenbaum, R. Jakobson, W. Szkłowski i J. Tynianow; skupili oni uwagę zwłaszcza na specyficznych właściwościach języka poet., tzw. chwytach artyst., decydujących o jego odrębności, oraz zespołach tych chwytów (tzn. stylach); przedstawiciele nurtu bardziej umiarkowanego (B. Tomaszewski, W. Żyrmunski) wprowadzili do swoich rozważań także zagadnienia treści. Pełny rozwój rosyjskiej szkoły formalnej nastąpił w latach 20., powstała wtedy m.in. programowo-metodol. rozprawa Eichenbauma Teoria „metody formalnej” (1926, wyd. pol. 1962), pierwszy zarys teorii literatury Tieoria litieratury (1925, wyd. pol. 1935) Tomaszewskiego; rosyjska szkoła formalna rozwinęła 2 gł. kierunki badań: pierwszy koncentrował się na kompozycji gat. epickich, drugi — na językowej strukturze utworów prozatorskich rozpatrywanej w kontekście narracji i pozycji narratora; rosyjska szkoła formalna wywarła znaczny wpływ na rozwój strukturalizmu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia