polskie organizacje wojskowo-niepodległościowe

polskie organizacje wojskowo-niepodległościowe 1908–14,

organizacje działające gł. w Galicji w celu przygotowania kadry na wypadek powstania nar.;

1908 utworzono Związek Walki Czynnej, który 1910 powołał, za przyzwoleniem władz austr., sieć jawnych stowarzyszeń Strzelca (Związek Strzelecki); Związki Strzeleckie powstały, jako organizacje tajne, również w Królestwie Pol. i za granicą; w Galicji 1908 zaczęły powstawać Drużyny Bartoszowe, 1912 — Drużyny Polowe Sokoła, a 1913 — Drużyny Podhalańskie, pozostające pod wpływami Pol. Drużyn Strzeleckich i 1914 scalone z nimi; od 1912 działalnością organizacji paramilitarnych kierowała Komisja Tymczasowa Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, która Komendantem Gł. Pol. Sił Zbrojnych mianowała J. Piłsudskiego; 1912 Komisji podporządkował się Pol. Skarb Wojsk.; po wybuchu I wojny świat. większość członków tych organizacji znalazła się w Legionach Polskich.

Kraków, budynek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”

Strzelcy na ulicach Lwowa w 1913. Parada z okazji 50. rocznicy powstania styczniowego — na czele Józef Piłsudski (z wyciągniętą ręką)