paradoksy starożytnych

paradoksy starożytnych,

popularne w staroż. Grecji rozumowanie mające rzekomo dowodzić prawdziwości par zdań sprzecznych, formułowane gł. przez przedstawicieli szkoły eleatów i szkoły megarejskiej, zwłaszcza przez Zenona z Elei i Eubulidesa z Miletu;

do najbardziej znanych paradoksów starożytnych należą np. paradoksy ruchu Zenona z Elei, mające wykazać, że ruch jest niemożliwy, oraz paradoksy semantyczne Eubulidesa z Miletu (np. paradoks „kłamcy”, wg którego można dowieść, że zdanie „ja kłamię” jest zarazem prawdziwe i fałszywe).