erystyka

erystyka

[gr. eristikḗ ‘sztuka prowadzenia sporów’ < éris ‘zwada’, ‘spór’],

znawstwo sposobów prowadzenia sporów, czyli wymiany zdań dokonywanej w celu osiągnięcia uznania bronionej tezy przez instancję rozstrzygającą; sztuka dyskutowania, obalania argumentów przeciwnika i przekonywania o słuszności własnych tez;

umiejętność takiego argumentowania, by wykazać słuszność głoszonego poglądu lub bronionej tezy i przekonać o tym adwersarza albo też obalić pogląd (tezę) przeciwnika; argumentacje stosowane w erystyce mają niekiedy tylko pozory log. poprawności; erystyka była rozwijana gł. w staroż. Grecji, zwłaszcza przez sofistów.