szkoła megarejska

szkoła megarejska, szkoła dialektyków, szkoła erystyków,

szkoła filoz., zał. w IV w. p.n.e. przez Euklidesa z Megary;

jej doktryna była oparta na połączeniu koncepcji etycznych Sokratesa z nauką eleatów o jedności bytu; filozofowie szkoły megarejskiej koncentrowali się gł. na formalnej analizie pojęć, uzasadniali swe twierdzenia za pomocą dialektyki i rozwinęli umiejętność posługiwania się paradoksami; ich rozumowania utorowały drogę i położyły fundamenty pod późniejsze systemy logiki nazw i logiki zdań; do szkoły megarejskiej należeli: Eubulides z Miletu, Diodor Kronos i Filon.