sokratycy

sokratycy,

uczniowie Sokratesa, którzy po jego śmierci założyli szkoły filozoficzne, aby kontynuować dzieło mistrza;

w odróżnieniu od największego ucznia Sokratesa, Platona, i jego nieporównanie donioślejszych osiągnięć, są też nazywani sokratykami mniejszymi; zalicza się do nich: Antystenesa z Aten, założyciela szkoły cynickiej (cynicy), Arystypa z Cyreny, założyciela szkoły cyrenajskiej (cyrenaicy), Euklidesa z Megary, założyciela szkoły megarejskiej, Fedona z Elidy, założyciela szkoły eretryjskiej; każda z tych szkół, rozwijając sokratyczną dialektykę i etykę, łączyła dyskurs filozoficzny ze sztuką życia; jednakże posługując się różnymi metodami, dochodziła do odmiennych osiągnięć; choć ideał mędrca, Sokratesa, był wspólny szkołom, prowadziły one między sobą otwartą rywalizację; ta różnorodność poglądów wskazuje na złożoność samej myśli Sokratesa, która poprzez s. znalazła kontynuatorów wśród myślicieli hellenistyczno-rzymskich: stoików, epikurejczyków i sceptyków.