neapolitańska szkoła

neapolitańska szkoła,

grupa kompozytorów operowych, działających w końcu XVII i w XVIII w., których większość wywodziła się z Neapolu lub jego okolic i wykształciła w neapolitańskich konserwatoriach.

I generację reprezentują: F. Provenzale (założyciel szkoły), A. Scarlatti; II — L. Vinci, L. Leo, G.B. Pergolesi; III — N. Piccinni, G. Paisiello, D. Cimarosa, N. Jommelli, T. Traetta i J.A. Hasse (kompozytor niem.); osiągnięcia sz.n.: wyeksponowanie arii i recytatywu, rozwinięcie belcanta, wykształcenie opery buffa oraz 3-częściowej uwertury, tzw. włoskiej.