medytacja

medytacja

[łac. meditatio],

psychol.:

1) rozmyślanie, rozważanie, którego przedmiotem są zagadnienia ogólne, abstrakcyjne;

2) psychol. proces modulowania strumienia świadomości zwróconej ku przedmiotowi medytacji za pomocą szeregu technik o charakterze psychicznym (nie tylko intelektualnym) bądź praktyk psychiczno-cielesnych (np.: manipulacji oddechem, przyjmowania określonych pozycji ciała, monotonnych albo ekstatycznych śpiewów lub recytacji itd.), wiodący w zamierzeniu do maks. koncentracji świadomości i poznawczego wglądu w istotę przedmiotu medytacji; w przeciwieństwie do kontemplacji medytacja jest procesem aktywnym, w którym mogą być również wykorzystywane wyrafinowane techniki manipulowania procesami emocjonalnymi, techniki wizualizacyjne oraz projekcyjne;

3) religiozn. w lm. (medytacje) — czas przeznaczony na modlitwy i rozmyślania rel.; zbiór takich rozmyślań; w lp. — ogół praktyk duchowych wiodących do takiego stanu świadomości, w którym następuje poznawczy wgląd w istotę przedmiotu medytacji, komunia z sacrum lub w niektórych przypadkach doświadczenie utożsamienia się z nim; w tym sensie medytacja jest podstawową metodą wzbudzania stanów mistycznych (mistycyzm);

4) pot. pogrążanie się w myślach, zamyślenie się; rozpamiętywanie, rozważanie, dumanie, namyślanie się.