giętkość cen i płac

giętkość cen i płac,

ekon. dostosowywanie się cen i płac (płaca jest ceną siły roboczej) do zmian popytu i podaży.

Na rynku dóbr i usług występowanie giętkości cen i płac zależy od struktury rynku; w konkurencji doskonałej ceny są giętkie, w monopolu jedyny dostawca kształtuje cenę na poziomie maksymalizującym jego zyski, w oligopolu ceny są lepkie, dostosowania mają raczej charakter ilościowy niż cenowy. Giętkość umożliwia przywracanie równowagi rynku naruszonej przez zmiany popytu lub podaży; może ona być ograniczana przez regulację cen (cen regulacja). Na rynku pracy występowanie giętkości płac zależy od struktury rynku oraz regulacji prawnych; w konkurencji doskonałej płace są giętkie, w monopsonie płace samodzielnie ustala monopsonista na poziomie maksymalizującym jego zyski, w oligopolu płace, podobnie jak ceny, są lepkie; giętkość płac jest ograniczana przez regulację ze strony państwa, np. ustalenie płacy minimalnej, działalność związków zawodowych, które z reguły nie godzą się na obniżanie wynagrodzeń oraz przez podpisywanie zbiorowych układów pracy. Przeciwieństwem giętkości cen i płac są dostosowania ilościowe. W makroekonomii od dawna trwa spór o giętkość cen i płac; przedstawiciele nowej klasycznej makroekonomii (i wszystkich wcześniejszych wersji ekonomii klasycznej) uznają ceny i płace za giętkie i uważają, że do zachowania równowagi gospodarczej wystarcza regulacja rynkowa; keynesiści (keynesizm) i ich następcy odrzucają występowanie giętkości cen i płac, z czego wyciągają wniosek, że dla zachowania równowagi gospodarczej, oprócz regulacji rynkowej, konieczna jest ingerencja państwa.

Sławomir Sztaba