droga

droga,

techn. wytyczona trasa wyposażona w urządzenia techniczne, dostosowana do ruchu środków transportu, ewentualnie poruszania się ludzi i zwierząt;

w zależności od środków transportu rozróżnia się 4 rodzaje dróg. Droga kołowa, pas terenu dostosowany przez ułożenie nawierzchni do ruchu pojazdów bezszynowych, nawierzchnie bywają z betonu, kostki kamiennej, asfaltobetonu, klinkieru, trylinki, smoły, tłucznia, żwiru; drogę kołową o twardej nawierzchni buduje się z kilku warstw: podłoża sztucznego (podsypki piaskowej lub żwirowej), warstwy nośnej i warstwy ścieralnej (nawierzchni bitumicznej, betonowej i in.); główną częścią drogi kołowej jest jezdnia; po obu stronach jezdni znajduje się tzw. pobocze, niezbędne ze względów konstrukcyjnych oraz bezpieczeństwa ruchu pieszego. W przypadku dużego ruchu pieszego pobocze przekształca się w chodniki, co zmienia drogę w ulicę; do odprowadzania wód opadowych służą rowy drogowe, wykonane po obu stronach drogi; dodatkowym wyposażeniem drogi są: znaki drogowe, odległościowe, drogowskazy, stacje benzynowe, parkingi itp.; drogami przystosowanymi do szybkiego ruchu samochodowego są autostrady (mające trwale rozdzielone jezdnie o przeciwnych kierunkach ruchu, bezkolizyjne skrzyżowania i wjazdy). Najstarsze drogi kołowe na świecie to: droga wybudowana 2300 p.n.e. łącząca Ur i Suez, droga łącząca piramidę Cheopsa z przystanią na Nilu, drogi w Chinach z XI w. p.n.e. i Wielka Droga Królewska Inków długości 5 tys. km. Najstarsze drogi kołowe europejskie powstały na Malcie ok. 2000 p.n.e. Droga kolejowa, zespół nawierzchni kolejowych, podtorza obiektów inżynierskich (mostów, tuneli, murów oporowych), obiektów do obsługi pasażerów i odprawy ładunków (budynków stacyjnych, peronów, ramp), posterunków służby ruchu kolejowego oraz urządzeń wyposażenia technicznego (instalacji elektrycznych, kanalizacyjnych, wodnych); nawierzchnię kolejową stanowią szyny (tworzące tory kolejowe) połączone złączkami i przytwierdzone do drewnianych lub betonowych podkładów leżących na tzw. podsypce, czyli warstwie tłucznia, żwiru itp. stanowiącej sprężyste podparcie szyn i podkładów; nawierzchnia kolejowa jest układana na podtorzu — pasie terenu o kształcie nasypu lub przekopu; górna część podtorza jest nazywana torowiskiem. Droga wodna, rzeki lub kanały dostosowane do transportu wodnego oraz wytyczone trasy na obszarach wodnych (tory wodne); rozróżnia się drogi wodne żeglowne i spławne, morskie i śródlądowe. Droga lotnicza, przestrzeń powietrzna nad wyznaczonym pasem terenu, o określonej szerokości oraz wysokości (maksymalnej i minimalnej), przeznaczona do transportu lotniczego, której wyjściowymi i końcowymi punktami są lotniska; jest kontrolowana przez służbę lotniczą, a samolot jest na niej utrzymywany za pomocą odpowiednich urządzeń radionawigacyjnych; wyznaczona dla stałych linii lotnictwa komunikacyjnego nazywa się korytarzem powietrznym.