camera obscura
 
Encyklopedia PWN
camera obscura
[łac., ‘komora ciemna’],
kamera obskura, ciemnia optyczna,
światłoszczelne pudło z małym otworkiem w jednej ściance, przez który — dzięki prostoliniowemu rozchodzeniu się światła — na przeciwległej ściance tworzy się odwrócony obraz przedmiotu znajdującego się przed otworkiem;
z tylną ścianką wykonaną z matowego szkła — umożliwia odrysowanie obserwowanych przedmiotów. Najprostsza forma camery obscura była znana przypuszczalnie już w starożytności; stosowana przez Arabów w końcu X w., używana przez Leonarda da Vinci, stopniowo ulepszana m.in. przez Danielego Barbaro (1513–1570) i Giambattistę della Porta (ok. 1534–1615) — umieszczano w otworku soczewkę skupiającą, co pozwalało uzyskać ostre obrazy o większej jasności; stosowana przez wielu malarzy XVIII-wiecznych gł. do wykreślania perspektywy przy malowaniu wedut i widoków arch. (G.A. Canal, B. Bellotto); z camera obscura rozwinął się aparat fotograficzny.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Camera obscura, XVIII-wieczna rycina ilustrująca jej budowę i działaniefot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia