Fabritius Carel
 
Encyklopedia PWN
Fabritius
[fabrịciüs]
Carel Wymowa, ur. przed 27 II 1622 (data chrztu), Middenbeemster, zm. przed 12 X 1654, Delft,
brat Barenda, malarz holenderski;
jeden z najbardziej samodzielnych uczniów (ok. 1641–1643) Rembrandta, porzucił styl mistrza po 1652, by malować obrazy w jasnej tonacji, nasycone światłem; portrety (m.in. Abrahama de Potter, autoportrety ok. 1647 i 1654); częściowo zachowane malowidła ścienne w Delft w stylu iluzjonistycznym; obrazy o tematyce rel. (Wskrzeszenie Łazarza, ok. 1645 — Muzeum Nar., Warszawa), mitol. (Merkury i Argus, ok. 1645–1646), rodzajowe (Śpiący strażnik 1654), animalistyczne (Szczygieł 1654), widoki miejskie (Widok Delft 1652); wywarł wpływ na twórczość J. Vermeera i P. de Hoocha.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia