fotograficzny aparat
 
Encyklopedia PWN
fotograficzny aparat,
urządzenie do rejestrowania barwnych lub czarno-białych obrazów na błonie fotograficznej;
jest światłoszczelną skrzynką (camera obscura) wyposażoną w: obiektyw, migawkę, przysłonę, celownik, urządzenie umożliwiające wymianę materiału światłoczułego i ewentualnie inne urządzenia, np.: dalmierz, światłomierz, licznik zdjęć, gniazdko wtykowe do lampy błyskowej (lub samą lampę). Nowoczesne aparaty fotograficzne stanowią zespół urządzeń mech., opt. i elektronicznych o wysokim stopniu automatyzacji różnych czynności, takich jak: nastawianie ostrości na podstawie odczytu dalmierza, czy nastawianie ekspozycji (czas otwarcia migawki odpowiednio do nastawionej przysłony lub odwrotnie, również automatyczne ustawianie obu tych czynników) na podstawie odczytu światłomierza, a niekiedy również na podstawie odczytu czułości błony fot. zakodowanej na kasecie (układ DX); zautomatyzowany może być również transport błony za pomocą silniczka — co umożliwia wykonywanie do kilku zdjęć na sekundę. Najpopularniejszym obecnie typem aparatu fotograficznego jest aparat małoobrazkowy (o różnym stopniu zautomatyzowania, na błonę perforowaną szerokości 35 mm — format zdjęcia najczęściej 24 × 36 mm) z celownikiem lunetkowym. Najpopularniejszym typem aparatu fotograficznego wyższej klasy (dla zawodowców i ambitnych amatorów) jest małoobrazkowa lustrzanka jednoobiektywowa z pryzmatem pentagonalnym, w której obiektyw zdjęciowy jest jednocześnie obiektywem celowniczym, a znajdujące się za nim wewn. płaskie zwierciadło powierzchniowe (ustawione pod kątem 45°) jest usuwane z toru promieni w momencie otwarcia migawki; cechuje ją m.in. brak paralaksy, łatwość stosowania obiektywów wymiennych i pierścieni pośrednich. Jako lustrzanki jednoobiektywowe są obecnie budowane również aparaty formatu średniego 6 × 6 i 6 × 7 cm. Popularne dawniej aparaty miechowe są obecnie produkowane wyłącznie do celów specjalnych (fotografia zaw., techn.), gł. jako aparaty dużego formatu (6 × 9 cm do 18 × 24 cm, a w przypadku aparatów fotograficznych do zdjęć lotn. lub reprodukcyjnych — również w większych formatach); przeważnie są zamocowane na ławie opt., a ich konstrukcja umożliwia przesuwy boczne: przechyły czołówki aparatu z obiektywem i magazynu z materiałem światłoczułym; zdjęcia wykonuje się na błonach arkuszowych (płaskich). W 1982 Kodak wprowadził aparaty fotograficzne, w których materiał światłoczuły był umieszczony na obwodzie tarczy z tworzywa sztucznego (typ disc) — jednak system ten nie przyjął się; maleje również popularność aparatów fotograficznych na błonę szerokości 16 mm (typ pocket).
Najważniejsze etapy rozwoju aparatów fot. to: wprowadzenie błony zwojowej (H. Goodwin, G. Eastman — 1887–89), aparat małoobrazkowy na błonę 35 mm Leica (O. Barnack — 1925), lustrzanka dwuobiektywowa Rolleiflex (Rollei Werke, Franke und Heidecke — 1929), lustrzanka jednoobiektywowa małoobrazkowa (Exakta — 1936), pryzmat pentagonalny (1947), automatyzacja ekspozycji (ok. 1970), automatyzacja nastawiania ostrości (1977). Głównymi producentami aparatów fotograficznych są obecnie: Japonia, Niemcy, USA, Rosja, Szwecja, Korea Południowa, Tajwan, Singapur.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia