anatomia roślin

anatomia roślin,

nauka o budowie wewnętrznej organizmu roślinnego badająca położenie i stosunek wzajemny komórek, tkanek i organów roślinnych;

prekursorami anatomii roślin są R. Hooke, M. Malpighi, N. Grew (XVII w.); przełomowym momentem było odkrycie 1831 przez R. Browna jądra i 1846 przez H. von Mohla cytoplazmy komórki roślinnej; rozwój anatomii roślin wiązał się z postępami w technice mikroskopowej w XIX w. (G. Haberlandt, K.W. Nägeli, J. Sachs, A. de Bary, E.A. Strasburger). W zależności od metody uogólniania szczegółów anatomicznych rozróżnia się: anatomię roślin porównawczą (budowa i położenie organów), anatomię roślin rozwojową (powstawanie organów), anatomię roślin funkcjonalną (budowa w zależności od funkcji), anatomię roślin patologiczną (zmiany chorobowe); badaniem komórki zajmuje się samodzielna dziedzina nauki — cytologia, wyodrębniona z anatomii roślin. Metody badawcze anatomii roślin to głównie mikroskopowe badanie żywych lub utrwalonych i wybarwionych skrawków tkanek lub całych organów w mikroskopie kontrastowo-fazowym lub elektronowym. Wyniki badań anatomii roślin są wykorzystywane w różnych gałęziach gospodarki, np. w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, włókienniczym, papierniczym.

Bibliografia

K. ESAU Anatomia roślin, Warszawa 1973;

E. MALINOWSKI Anatomia roślin, Warszawa 1973;

Z. HEJNOWICZ Anatomia rozwojowa drzew, Warszawa 1973;

Z. HEJNOWICZ Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych, t. 1–2, Warszawa 1985.