Tajlandia. Ludność

Tajlandia. Ludność.

Kraj wielonarodowościowy; 75% ludności stanowią Tajowie i spokrewnieni z Tajami Laotańczycy (skupieni gł. na równinie Korat), 14% — silnie zasymilowani Chińczycy (najwięcej w Bangkoku), poza tym: Malajowie (ok. 2,5%, na Płw. Malajskim), Khmerowie (na pograniczu z Kambodżą), Karenowie i Monowie (na pograniczu z Birmą) oraz uchodźcy z Kambodży, Wietnamu (ok. 70 tys. osób). Religią państw. jest buddyzm, wyznawany przez 94% (2004) ogółu ludności, inne wyznania: islam (5% ludności, gł. Malajowie), chrześcijaństwo — 1%, hinduizm. W latach 60. i 70. XX w. szybkie tempo wzrostu liczby ludności spowodowane wysokim przyrostem naturalnym (powyżej 27‰ rocznie), od lat 80. — wolniejsze, wynikające z malejącego stopniowo przyrostu naturalnego (6,9‰, 2006). Społeczeństwo młode — 22% ludności w wieku do 15 lat; przeciętna długość życia: 70 lat mężczyźni, 75 lat kobiety. Średnia gęstość zaludnienia 126 osób na km², największa w delcie Menamu (ponad 650 osób na km²), na wschodnich wybrzeżach Płw. Malajskiego i na wyspie Phuket; w miastach mieszka 32% ludności, z czego większość w aglomeracji Bangkoku; in. większe m.: Thon Buri, Nakhon Ratczasima, Cziang Maj, Khon Kaen, Hat Yai. W rolnictwie, leśnictwie i rybołówstwie pracuje 45% ludności zawodowo czynnej, w przemyśle 19,5%, w usługach pozostała część (2003); bezrobocie 1,8%. Poziom wykształcenia ludności należy do najwyższych, obok Singapuru i Filipin, w regionie Azji Południowo-Wschodniej (zaledwie 7,4% ludności w wieku 15 lat i powyżej nie umie pisać i czytać).

Bangkok, mnisi buddyjscy