Tadżykistan. Środki przekazu.
państwo w Azji Środkowej, bez dostępu do morza
Tadżykistan. Środki przekazu
Encyklopedia PWN
Prasa. W Tadżykistanie ukazuje się niewiele tytułów gazet i czasopism; wyd. w Duszanbe dzienniki: organ rządu i parlamentu „Chalk Owozi” [‘głos ludu’], w języku uzbeckim, ukazuje się 3 razy w tygodniu, wyd. od 1929, nakład 8,6 tys. egz.; organ parlamentu „Sadoi Mardum” [‘głos ludu’], w języku tadżyckim, zał. 1991, nakład 8 tys. egz.; organ rządowy „Dżumhurija” [‘republika’], zał. 1925, nakład 8 tys. egz.; „Narodnaja gazieta”, zał. 1925 (do 1991 organ KC KP Tadżykistanu p.n. „Kommunist Tadżykistana”), nakład 7 tys. egzemplarzy. Najpopularniejsze czasopisma w Tadżykistanu to: „Kurjer Tadżykistana”, nakład 40 tys. egz.; „Biznes i Politika”, w języku ros., zał. 1991, nakład 30 tys. egz.; „Farhang” [‘kultura’], zał. 1991, nakład 15 tys. egz.; „Todżikiston”, zał. 1938, nakład 9 tys. egz.; „Adabijat wa Sanat” [‘literatura i sztuka’], zał. 1959, nakład 4 tys. egz.; organ Ministerstwa Edukacji „Omguzor” [‘nauczyciel’], nakład 3 tys. egzemplarzy. Agencja prasowa: Chowar, oficjalna agencja informacyjna, zał. 1991 w Duszanbe w miejsce agencji Tadżik-TA.
Radio i telewizja. Radiem i telewizją kieruje Państw. Kom. ds. Radia i Telewizji. Radio nadaje programy w językach: ros., tadż., uzb. i farsi (nowopers.). Telewizja dysponuje 4 kanałami, programy w językach: tadż., ros. i uzbeckim.
