Nabuchodonozor II

Nabuchodonozor II, Nebokadnezar II, z dynastii chaldejskiej, data ur. nieznana, zm. 562 p.n.e., Babilon,

król Babilonii od 605 p.n.e., syn Nabopolasara II;

panowanie N. było okresem hegemonii państwa chaldejskiego na Bliskim Wschodzie; pokonał Egipcjan pod Karkemisz (605), ugruntował władzę w Syrii, opanował powstanie w Judzie (586 zburzenie Jerozolimy, uprowadzenie ludności do tzw. niewoli babilońskiej); narzucił zwierzchnictwo Fenicji (po długotrwałym oblężeniu 585–575 pokonał Tyr); występował jako rozjemca w konflikcie lidyjsko-medyjskim; rozwinął szeroką działalność budowlaną w Babilonie: oprócz budowli monumentalnych — świątynia boga Marduka, droga procesyjna Marduka z bramą bogini Isztar — wiele budowli o znaczeniu strategicznym (m.in. mur wschodni na l. brzegu Eufratu).

Babilon, fragment zrekonstruowanej dekoracji, fasada Twierdzy Południowej, 604–562 p.n.e.