Mongolia. Muzyka

Mongolia. Muzyka.

Świecką muzykę nomadów cechuje ograniczone instrumentarium (autochtoniczne skrzypce morin chuur, flet limba, gitara szudrag, cytra jatag) i wysoki kunszt śpiewu; na zróżnicowaną stylistycznie mongolską muzykę wok. składają się: pieśni tzw. uroczyste, bogato ozdabiane, o swobodnej rytmice, dużym ambitusie i oryginalnej artykulacji, następnie szybkie, rytmiczne, 2-miarowe pieśni stepowe o symetrycznej formie oraz melorecytacje obejmujące pieśni śpiewane w czasie zapasów, a także rozbudowane eposy, wykonywane przez barda z towarzyszeniem skrzypiec; swoistym fenomenem jest rodzaj 2-głosowego śpiewu-gwizdu (tzw. chömij) wykonywanego solo. Mongolską muzykę rel. reprezentują śpiewy szamanów i przede wszystkim zachowane do dziś w klasztorach tradycje buddyjskie. W XX w., po przejściu Mongołów na osiadły tryb życia, powstały zespoły pieśni i tańca oraz instytucje muz. (szkoły muz., teatr w Ułan Bator, 1931). Wpływy eur. muzyki profesjonalnej są widoczne w twórczości kompozytorów: B. Damdinsürena, L. Murdordża, E. Czojdoga, S. Goncziksumly i in.