Pierwsze prace Marksa były związane z polemikami w środowisku młodoheglistów:
Wstęp do krytyki Heglowskiej filozofii prawa (1843, wydane 1927, wydanie polskie 1960),
W kwestii żydowskiej (1843, wydanie polskie 1896),
Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne z 1844 r. (wydane 1932, wydanie polskie 1958),
Święta rodzina (1845, wspólnie z F. Engelsem, wydanie polskie 1957),
Ideologia niemiecka (1845–46, wspólnie z Engelsem, wydane 1932, wydanie polskie 1961). Krytykował w nich koncepcje, które w ideach religijnych czy filozoficznych upatrywały moc sprawczą historii i zmian społecznych. Źródło zmian tkwiło według Marksa w procesach ekonomicznych, które w wyniku złożonych oddziaływań miały z czasem doprowadzić do wszechstronnej emancypacji człowieka. W późniejszym okresie coraz więcej miejsca poświęcał problematyce ekonomicznej:
Nędza filozofii (1847, wydanie polskie 1886, wydanie współczesne 1949),
Manifest komunistyczny (1848, wspólnie z Engelsem, wydanie polskie 1883, wydanie współczesne 1983),
Zarys krytyki ekonomii politycznej (1857–59, wydane 1939, wydanie polskie 1986),
Przyczynek do krytyki ekonomii politycznej (1859, wydanie polskie 1889),
Kapitał (t. 1 1867, wydanie polskie 1884; t. 2–3 wydane z rękopisu przez Engelsa 1885–94, wydanie polskie 1955, 1957–59),
Krytyka programu gotajskiego (1875, wydanie polskie 1949, wydanie 2 1975). Marks publikował także prace o charakterze politycznym i społecznym:
Walki klasowe we Francji 1848–50 (1850, wydanie polskie 1906, wydanie współczesne 1979),
18 brumaire’a Ludwika Bonaparte (1852, wydanie polskie 1889, wydanie współczesne 1980). Był aktywny w tworzeniu i kształtowaniu międzynarodowego ruchu komunistycznego, który miał doprowadzić do światowej rewolucji. Efektem jego działalności była tzw. Pierwsza Międzynarodówka (
Międzynarodówka I) powstała 1864 i rozwiązana przez Marksa 1876 na konferencji w Filadelfii. Zmarł 14 III 1883 w Londynie.