Korea Południowa. Warunki naturalne

Korea Południowa. Warunki naturalne.

Kraj górzysto-wyżynny; we wschodniej części, wzdłuż wybrzeża M. Japońskiego, ciągną się G. Wschodniokoreańskie, zbud. z prekambryjskich skał metamorficznych (gł. łupki) i granitów, rozcięte dolinami rzek na kilka pasm górskich: G. Diamentowe (Sorak-san, 1708 m) na granicy z Koreą Północną oraz Kjongsang i Sobek (Cziri-san, 1915 m), rozdzielone niziną rz. Naktong-gang; w zachodniej części aluwialna nizina nad M. Żółtym z izolowanymi wzniesieniami o wys. 700–800 m. Wybrzeże M. Japońskiego wyrównane, M. Żółtego — riasowe z licznymi zatokami, półwyspami i przybrzeżnymi wyspami, największa Dzedzu-do (wysokość do 1950 m — wulkan Halla-san, najwyższy szczyt kraju) w Cieśn. Koreańskiej. Klimat monsunowy, w północnej i środkowej części umiarkowany ciepły, w południowej — podzwrotnikowy; średnia temperatura w styczniu od –4°C na północy do 2–4°C na południu, w lipcu odpowiednio od 21°C do 25–27°C; średnia roczna suma opadów od 1000 mm na nizinach do 1500 mm w górach; pora opadowa czerwiec–wrzesień (ciepły, wilgotny monsun znad Oceanu Spokojnego); późnym latem do wybrzeży Korei Południowej docierają tajfuny. Gęsta sieć krótkich, górskich rzek, wykorzystanych gł. do nawadniania; gł. rz.: Naktong-gang (dł. 512 km) uchodzi do Cieśn. Koreańskiej, Han-gang (dł. 488 km) — do M. Żółtego; na rzekach progi i wodospady. Lasy zajmują 66% pow. kraju; na północy lasy zrzucające liście na zimę, z dębami, lipą amurską, klonami i sosną, na południu lasy zimozielone z wiecznie zielonymi dębami, kameliami i podszyciem z bambusów; wysoko w górach tajga jodłowa. W północnej części kraju przeważają gleby brunatne i płowe, na południu — żółtoziemy. Około 20 parków nar., najwięcej w G. Wschodniokoreańskich, m.in. znany Park Nar. Sorak-san (pow. 373 km²). Łączna pow. terenów chronionych wynosi ok. 7% pow. kraju (w tym 95% parki nar.).