Korea Południowa. Ludność
 
Encyklopedia PWN
Korea Południowa. Ludność.
Kraj jednolity narodowościowo — 99,9% ogółu ludności stanowią Koreańczycy, o zróżnicowanej strukturze wyznaniowej; większość Koreańczyków nie określa przynależności rel., 47% wyznaje buddyzm, ok. 6% — katolicyzm, poza tym trudna do oszacowania liczba zwolenników konfucjanizmu, taoizmu, szamanizmu i licznych sekt bądź ruchów rel. o charakterze synkretycznym (najbardziej wpływowy — nacjonalistyczny ruch Czhondogjo). Przyrost naturalny, wysoki w latach 60. (do 26‰) i 70., wykazuje tendencję spadkową, 1985–2000 wynosił średnio 9,2‰ rocznie, w 2006 — 4,2‰; przeciętna długość życia: mężczyźni 74 lata, kobiety 81 lat; 18,9% społeczeństwa ma poniżej 15 lat, 9,2% — 65 lat i więcej. Średnia gęstość zaludnienia 483 mieszk. na km2; większość ludności skupia się na wybrzeżu M. Żółtego i Cieśn. Koreańskiej. Żywiołowy rozwój miast spowodowany wysokim tempem uprzemysłowienia i masową migracją ze wsi; 1949 w miastach mieszkało 20% ludności, 2003 — 80%; największe m.: Seul, Pusan, Tegu, Inczhon, Kwangdzu i Tedzon.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia