Komitet Obrony Robotników
 
Encyklopedia PWN
Komitet Obrony Robotników (KOR),
jawne, niezalegalizowane opozycyjne ugrupowanie społ., utworzone 23 IX 1976 w Warszawie (faktycznie działało od VII 1976) przez grupę działaczy demokr. o zróżnicowanych poglądach polit. i społ., a także intelektualistów, artystów, pisarzy,
m.in.: J. Andrzejewskiego, S. Barańczaka, L. Cohna, J. Kuronia, J.J. Lipskiego, E. Lipińskiego, A. Macierewicza, P. Naimskiego, A. Pajdaka, J. Rybickiego, A. Steinsbergową, Adama Szczypiorskiego, księdza J. Zieję, W. Ziembińskiego; później przystąpili m.in.: B. Borusewicz, A. Celiński, J. Ficowski, J. Kielanowski, L. Kołakowski, J. Lipiński, A. Michnik, H. Mikołajska, W. Onyszkiewicz, Z. Romaszewski, H. Wujec, gł. celem było udzielanie pomocy finansowej i prawnej represjonowanym uczestnikom czerwcowego protestu robotniczego 1976 (Biuro Interwencyjne); 1977 po zwolnieniu aresztowanych i skazanych KOR został przekształcony w Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia