Indonezja. Środki przekazu
 
Encyklopedia PWN
Indonezja. Środki przekazu.
Prasa. Najwyższe nakłady mają dzienniki ukazujące się na Jawie, a wśród nich „Kompas”, wyd. od 1965 w Dżakarcie (523,4 tys. — 1994); niezależny, katol. „Siuar Harapan”, wyd. od 1961 w Dżakarcie (300 tys. — 1991), oraz dziennik wieczorny „Pos Kota”, wyd. od 1970 w Dżakarcie (500 tys. — 1994). Wśród czasopism najwyższy nakład osiąga ogólnoinformacyjny tyg. „Tempo”, wyd. od 1971 w Dżakarcie (162 tys. — 1994), oraz ilustrowany tyg. „Selecta”, wyd. w Dżakarcie (80 tys. — 1994). Agencje prasowe: Lembaga Kantorberita Nasional „Antara” (Indonesian National News Agency), zał. 1937, agencja obsługująca państw. radio i telewizję oraz prasę; wydaje biuletyny w kraju oraz 7 biuletynów dla zagranicy w języku angielskim.
Radio i telewizja. Radio rozpoczęło działalność 1945, a telewizja — 1962. Obie instytucje są kontrolowane przez rząd; pierwsza prywatna stacja telew. otrzymała licencję 1989 na 20 lat, w końcu lat 90. dzialało ich 5.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia