łącznik

Encyklopedia PWN

dział medycyny klinicznej wyodrębniony z ortopedii, obejmujący leczenie obrażeń ciała spowodowanych urazami;

[gr. chrṓma ‘barwa’],

genet. podstawowy składnik chromosomów;

[gr. desmós ‘wiązadło’, ‘więź’, sṓma ‘ciało’],

rodzaj połączeń międzykomórkowych, kształtem przypominających dyski o średnicy 0,5–2 µm;

diak, dwukierunkowa dioda Shockleya,

przyrząd półprzewodnikowy o 2 końcówkach (elektrodach): anodzie (A) i katodzie (K);

[d. szokleja],

dynistor, dioda czterowarstwowa,

przyrząd półprzewodnikowy o strukturze czterowarstwowej p-n-p-n, mający 2 końcówki (elektrody): anodę (A) i katodę (K);

[łac. lex domicili ‘prawo miejsca zamieszkania’],

prawo miejsce zamieszkania osoby fiz. lub siedziba osoby prawnej.

Materiały dodatkowe