łącznik
Encyklopedia PWN
amer. aktor filmowy;
halotron, czujnik Halla, generator Halla,
przyrząd półprzewodnikowy, którego działanie jest oparte na zjawisku Halla;
instalacja
techn. zespół przewodów (np. rurowych, elektrycznych) i osprzętu (np. łączników, zaworów, gniazd wtykowych, telefonicznych, komputerowych) służący do przesyłania czynnika energetycznego (np. prądu elektrycznego, pary, gazu), hydraulicznego, materiałów sypkich, odpadów (np. ścieków, śmieci), sygnałów (np. telefonicznych, alarmowych);
[łac.],
izolator dynamiczny, tłumik dynamiczny,
element (lub zespół elementów) przeciwdziałający przenoszeniu obciążeń dynamicznych między układami ciał o dużej bezwładności;
w mitologii akadyjskiej posłaniec bogini Ereszkigal, władczyni świata podziemnego, jej łącznik z innymi bóstwami i światem naziemnym;
w budowie maszyn element zwykle w kształcie prostopadłościanu z okrągłym otworem, służący do ruchowego połączenia elementów mechanizmów (np. korby i łącznika).
