dioda Shockleya
przyrząd półprzewodnikowy o strukturze czterowarstwowej p-n-p-n, mający 2 końcówki (elektrody): anodę (A) i katodę (K);
[d. szokleja],
dynistor, dioda czterowarstwowa,
dioda Shockleya
Encyklopedia PWN
rodzaj tyrystora diodowego; ma niesymetryczną charakterystykę prądowo-napięciową (różne właściwości dla różnych kierunków przyłożonego napięcia), podobną do charakterystyki gł. tyrystora; przejście diody Shockleya ze stanu blokowania do stanu przewodzenia następuje wówczas, gdy dodatnie napięcie mierzone na anodzie (względem katody) przekroczy charakterystyczną dla danej diody wartość, zw. napięciem przełączania (blokowania) UBO, lub gdy szybkość narastania napięcia (dU/dt) będzie odpowiednio duża; w stanie przewodzenia spadek napięcia na diodzie Shockleya jest niewielki, a płynący prąd jest w zasadzie ograniczony rezystancją obwodu zewn.; zmniejszenie napięcia na diodzie (bądź natężenia prądu anodowego) do wartości bliskiej zeru powoduje powrót diody Shockleya do stanu blokowania. Dioda Shockleya jest najczęściej stosowana jako półprzewodnikowy przyrząd przełącznikowy (łącznik dwustanowy) w różnych układach elektr. i elektronicznych.
