Łukowa

Encyklopedia PWN

[gr. mésos ‘środkowy’, zṓon ‘istota żyjąca’, ‘zwierzę’],

era mezozoiczna,

środkowa era (jednostka geochronologiczna) eonu fanerozoicznego (fanerozoik) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 250 do 65 mln lat temu; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.

mudéjar

[mudẹhar; hiszp. < arab.] Wymowa

styl w architekturze i dekoracji utrzymujący się w Hiszpanii od XI do przeł. XVI i XVII w., łączący elementy sztuki muzułmańskiej i chrześcijańskiej;

nawias,

znak interpunkcyjny, zwykle w formie 2 łuków ( ); wskazuje partie tekstu mające w stosunku do tekstu głównego charakter poboczny, drugoplanowy, uzupełniający.

ocean, ocean światowy, wszechocean,

hydrol. słona powłoka wodna kuli ziemskiej, główna część hydrosfery, obejmująca ogół oceanów i mórz;

orogen

[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],

geol. wielka, prostolinijna lub łukowata struktura tektoniczna będąca wytworem orogenezy.

Pamir, Pomir,

kraina górska w Tadżykistanie, w Górskim Badachszanie; wschodni i południowy skraj w Chinach i Afganistanie;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>