Łukowa
Encyklopedia PWN
wielka, prostokątna tarcza drewniana, pokryta skórą lub blachą, służąca za osłonę przed strzałami łuków i bełtami kusz; XIV–XVI w. używana przez piechotę całej Europy, zwaną pawężnikami.
popularna nazwa sowieckiego samoczynnego i samopowtarzalnego pistoletu maszyn. (konstrukcji G. Szpagina), przystosowanego do naboju 7,62 × 25 mm Tokariewa (nabój);
każde pismo (zbiór znaków graficznych) utrwalone na nośniku pisma stosowanym w poligrafii do składania tekstów, np. na czcionkach, matrycach (linotypowych, monotypowych i in.), fotomatrycach czy też w postaci fontów komputerowych.
miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
wschodnia część Niz. Środkowopolskich, między Niz. Środkowomazowiecką na zachodzie a Polesiem Zachodnim na wschodzie;
astr. duże obłoki materii gęstszej i chłodniejszej od otoczenia, utrzymujące się w koronie słonecznej od kilku dni do kilku tygodni (protuberancje spokojne) lub gwałtownie wyrzucane w górę i opadające w czasie od kilku min do kilku godzin (protuberancje wybuchowe);
