mudéjar
 
Encyklopedia PWN
mudéjar
[mudẹhar; hiszp. < arab.] Wymowa,
styl w architekturze i dekoracji utrzymujący się w Hiszpanii od XI do przeł. XVI i XVII w., łączący elementy sztuki muzułmańskiej i chrześcijańskiej;
największy rozkwit przypadł na XIV–XV w.; twórcami stylu m. byli hiszp. muzułmanie (mudejarowie) lub chrześcijanie podtrzymujący tradycje sztuki muzułmańskiej; charakterystyczne było m.in. bogactwo dekoracji ornamentalnych o proweniencji wschodniej (arabeska, ozdobne inskrypcje), stosowanie łuków podkowiastych i sklepień stalaktytowych; najważniejsze zabytki: kaplica Alfonsa VIII w klasztorze Las Huelgas w Burgos (pocz. XIII w.), Alkazar Królewski w Sewilli (XIV w.) z inskrypcjami wychwalającymi chrześc. władców; motywy m. są spotykane też w architekturze hiszp. gotyku oraz w budowlach w stylu plateresco, a także w rzemiośle artyst. (snycerka, ceramika).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia