izabeliński styl, styl hispano-flamandzki,
styl hiszpańskiej architektury i dekoracji, rozwijający się za panowania Izabeli I Katolickiej (1474–1504);
izabeliński styl
Encyklopedia PWN
bliski portugalskiemu stylowi manuelińskiemu; charakteryzuje go połączenie niderlandzkich motywów dekoracyjnych z elementami stylu mudéjar, dominującymi w sztuce hiszpańskiej 1. połowy XV w.; główne ośrodki: Toledo, Burgos oraz Palencia i Valladolid; w Toledo najwybitniejszymi reprezentantami stylu izabelińskiego byli: J. Guas (m.in. klasztor San Juan de los Reyes 1476) oraz bracia A. i E. Egas; w Burgos najpełniejszy wyraz zyskał w pracach S. de Colonia (Capilla de Condestable 1482, latarnia w katedrze); stopniowo do stylu izabelińskiego zaczęto włączać elementy włoskiego renesansu.
