manueliński styl,
styl w architekturze portugalskiej wywodzący się z gotyku, zapoczątkowany za panowania Manuela I Szczęśliwego, odznaczający się wielkim bogactwem dekoracji arch.-rzeźbiarskiej;
manueliński styl
Encyklopedia PWN
wczesną fazę stylu (1502–16) cechuje przewaga elementów gotyckich (krużganki w klasztorze w Batalha i kościół S. Cristo w Setúbal); po 1517 są widoczne wpływy renesansu francuskiego i hiszpańskiego stylu plateresco (klasztory — Hieronimitów w Belém, S. Cruz w Coimbrze i S. Cristo w Tomar), a także reminiscencje sztuki mauretańskiej (Torre di São Vicente w Belém); gł. przedstawiciele stylu manuelińskiego: D. Boytac, M. Fernandes (mł.), bracia: D. i F. Arruda, J. do Castilho oraz rzeźbiarz D. Pires (mł.).
