wzorzec
Encyklopedia PWN
wzorzec miary służący do wyznaczania masy ciała przy użyciu wagi, której konstrukcja nie zapewnia zrównoważenia masy tego ciała w inny sposób;
rycerstwo
warstwa społeczna złożona z konnych wojowników, istniejąca w Europie łacińskiej w epoce dojrzałego i późnego średniowiecza (XI–XV w.).
[rycerz < staroczes. rytieř < średnio-wysoko-niem. ritaere ‘jeździec’],
łac. militia, ang. chivalry, fr. chevalerie, niem. Rittertum,
komparator
metrol. przyrząd pomiarowy do bardzo dokładnego mierzenia wielkości fiz. (zwykle długości lub natężenia prądu przemiennego) przez porównanie z wzorcem miary.
[łac. comparo ‘porównuję’],
instynkt
biol. uwarunkowana genetycznie dziedziczna zdolność zwierząt i ludzi do wykonywania łańcucha różnych rodzajów zachowania się, napędzanych przez popędy i sterowanych przez odpowiednie bodźce zewnętrzne, prowadzących do skutków koniecznych dla życia osobnika lub utrzymania gatunku.
[łac. instinctus ‘podnieta’, ‘popęd’],
rodzaj kształtownika, którego przekrój poprzeczny ma kształt zbliżony do ramion kąta, także wzorzec kąta prostego;
konfiguracja
chem. rozmieszczenie w przestrzeni atomów (lub grup atomów) w cząsteczce związku chem. o określonej konstytucji (konstytucja cząsteczki), odróżniające stereoizomery, których izomeria nie wynika z różnych konformacji;
[łac. configuratio ‘ukształtowanie’, ‘porównanie’],
