wypukły
Encyklopedia PWN
technika wykonywania form drukowych do drukowania wypukłego z twardymi (nie elastycznymi) elementami drukowymi; formy drukowe, zw. też kliszami, wytwarza się na płytach chemigraficznych (z metalu lub tworzywa sztucznego) metodami fotochemicznymi albo w wyniku grawerowania elektronicznego.
polski konstruktor szybowców i samolotów.
jedno- lub wielokolorowe miejscowe zabarwianie płaskich wyrobów włókienniczych, np. tkanin, dzianin, niekiedy przędz lub luźnych włókien, w sposób pozwalający na wytworzenie określonego wzoru;
najstarsza technika graficzna wypukła (grafika), także nazwa odbitki.
wysoko położone fragmenty lądów, mniej lub bardziej rozczłonkowane, o dużych wysokościach względnych i nachyleniach stoków, oddzielone od sąsiednich wyżyn lub nizin wyraźną granicą naturalną.
mat. forma kwadratowa 
, której współczynniki aij są wartościami pochodnych cząstkowych drugiego rzędu danej funkcji f w ustalonym punkcie x, 
(h. funkcji n zmiennych rzeczywistych);
, której współczynniki aij są wartościami pochodnych cząstkowych drugiego rzędu danej funkcji f w ustalonym punkcie x, (h. funkcji n zmiennych rzeczywistych);
