wypukły
Encyklopedia PWN
rodzaj okrągłej, silnie wypukłej tarczy pochodzenia wschodniego;
poligr. odwzorowanie wypukłej formy drukowej w wyniku odciśnięcia jej kształtu w płycie z odpowiedniego materiału, uzyskane metodą prasowania;
menisk
fiz. zakrzywiona powierzchnia cieczy w pobliżu ścianek naczynia, wklęsła lub wypukła zależnie od wartości sił wzajemnego oddziaływania między cząsteczkami stykających się ciał, tj. sił przylegania (adhezja), i napięcia powierzchniowego cieczy;
[gr. mēnískos ‘półksiężyc’],
okulary, szkła,
soczewki osadzone w oprawie, używane do korekcji wad wzroku;
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
stereotyp
poligr. forma drukowa wtórna, będąca kopią formy drukowej pierwotnej (do drukowania wypukłego);
[gr.],
