wektorami
Encyklopedia PWN
mat. płaszczyzna prostopadła do wektora stycznego w danym punkcie krzywej gładkiej.
mat. płaszczyzna prostopadła do wektora normalnego (głównego) w danym punkcie krzywej gładkiej.
mat. płaszczyzna zawierająca wektory styczny i normalny główny w danym punkcie krzywej przestrzennej (trójścian Freneta);
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność ośrodka do polaryzacji (dielektryk, polaryzacja dielektryka) pod wpływem zewn. pola elektrycznego;
pole fizyczne pośredniczące w oddziaływaniu elektromagnetycznym (oddziaływania fundamentalne);
polhodia
krzywa, jaką w ruchu obrotowym ciała sztywnego wokół nieruchomego punktu O zakreśla koniec wektora prędkości kątowej ciała (o pocz. w punkcie O) w układzie odniesienia związanym z ciałem.
[gr.],
